BATU’NUN HAYATA TUTUNUŞ HİKAYESİ

BATU’NUN HAYATA TUTUNUŞ HİKAYESİ

3 çocuk annesi olmakla ne kadar mutlu olduğumu belirterek hikayeme başlamak istiyorum. Çünkü hikayemin başında olaylar biraz farklı seyrediyor. Ama sonu muhteşem. Sonu benim başarım.Huzurum. Hayatım..

 7 Aralık 2016’da rahim ağzı ameliyatı oldum. Ameliyattan sonra da normal adet döngüm oldu. Bir sıkıntı yoktu tabii ki. Şubat ayındaki döngü gecikene kadar. Bu arada ben biraz kilo aldım ve her akşam zumbaya başladım. Bir hafta diyet yaptım ama baktım hiç kilo kaybım yok.  Bir ara sabah

ları midem bulandı sabah kusmalarım oldu. Midem rahatsız reflü oldum . Hangi doktora gitsem diye araştırırken biraz salladım şikayetlerimi..Arada da göbeğim büyüyor, canım turşu çekiyor diye.. hamilemiyim neyim… deyip gülüyordum.. Meryem Ana’mıyım ben? Ha ha ha (: diyordum.

Bir gün bir arkadaşım kadınlar tuvaletinde Şükriyecim…Sen hamilemisin? Senin gibi ince yapılı bir kadının durup dururken kilo alması beni şaşırtıyor. Yanlış anlama ama senin popon büyüdü hayatım dedi bana… ben bir anda dona kaldım.. Ahmet e anlattım akşam eve gelince.. Vede hemen eczaneye gitti. Gebelik testi aldı. Hemen yapmadım ama … Çocuklarımı yedirdim içirdim, yatırdım ve sonrasında yaptım. O da ne gerçekten çift çizgi.. Ertesi sabah hemen Dr. Taylan Beye gittik. Gittik ki ne görelim. Bir oğul varmış karnımda ve ilk gördüğümüzde hemen el kol havada kıpır kıpır idi. 13 hafta 5 günlükmüş. Şok olduk. Planlamamıştık. Süprizdi.

Bebek rahmimde 2 aylıkken (8 haftalıkken) ben rahim ameliyatı olmuştum. Ve doktor görmemiş bebeği. Öncesinde röntgen filmi, karından emar, sonrasında kuvvetli antibiyotik ve ağrı kesici kullanmıştım. Yaşımda olmuş 39. Sağlık Bakanlığı 35 yaş üstü gebeliği, riskli gebe olarak izlem yapıyor. Miyomum da var. Yeni ameliyat olmuşum. Bebeğimde risk olur mu ? Engelli bir durum olur mu diye endişelendik. Sonra benim karın 4. Kez aynı yerden kesilecekti sezeryan olacağım için.Kadınsal sağlık sorunlarım...Haliyle ne yapacağımızı bilemedik. İzmir’e bir kadın doğum profesörüne gittik. Muayene olduk. Doğurabilirsin dedi oda. Takibini iyi yaparız dedi. Dr. Taylan beyin de önerdiği genetik testini profesör de önerdi. O gün İzmir’de özel bir laboratuara kan verdik bir tüp. Bebekteki genetik riskleri anormal bir durum varsa % 99 çıkan bir testmiş. 2100 tl. Londra’da yapılıyormuş analizi. O kanı verdik. Ve sonucunun 1 hafta sonra geleceğini söylediler.

İzmir’den dönerken Kısıkköy’e uğradık ve moral olsun diye yeni koltuk yakımı ve yemek masası sandalyesi aldık. O kafa karışıklığında bir de mobilya aldık. Doğurunca ben güzel güzel oturayım diye. (:

Hamile olduğumu öğrendikten sonra Ahmet ile içimizde 24 saat fırtınalar kasırgalar esti esti, kah şaştık, kah eh dedik. Çok uzun sürmedi.24 saatin sonunda bebeğimizi kabullendik. Allahın takdiri dedik. Tutunmuş hayata gelmek istiyor. Onca yaşanan ameliyata, spora, kar kayağına, bisiklet binmelere, hayatın koşuşturması içinde yaralı rahime rağmen düşmemiş; hayata tutunmuş. Bir de bu durumlara şaştık. Güçlü bu bebek dedik. Saklanmış yaramaz diye gülümsedik..

Endişeli bekleme 1 haftanın ardından belli oldu ve bebeğimde hiçbir problem gözükmüyordu. Çok şükür.. Çok sevindik. İçimiz rahatladı. Huzurlu bir gebelik süreci başladı nihayet benim için. Artık mutluyduk. Korkular yok oldu.

Tabi hamilelik süresince benim miyom büyüdü büyüdü. Dev bir deve kuşu yumurtası kadar olmuş. 12 cm çapına varmış. Hamileliğim her şeye rağmen çok kötü değildi. Kendim karakter olarak güçlü olduğum için tıslaya tıslaya her işimi yaptım. Çocuklarıma , evime, işime, eşime yettim.

Ve günlerden 25 Temmuz 2017 . Allah yukarda can korkusu yaşıyordum. Korkudan güzel şeyler hayal edememiştim. Doğum zamanına gelelim…Her doğumda olduğu gibi yine bir ameliyathane sendromum vardı. Dr. Taylan bey karın aynı yerden 4. Kez kesileceğim için risklerimi anlattı. Anlatmak zorunda hekimler çünki. Kanama riskimin olabileceğini ve de kesi yerinin dördüncü kez deformasyonundan dolayı dikiş tutmama olasılığını anlattı. Rahmi kaybedebilirisin de dedi. Artık rahimle işim kalmamıştı. Hatta siz direk bebekten sonra alın dedim. Yok dedi, o o kadar kolay değil, riskleri var. Zorunlu hale gelirse ancak öyle alınır dedi. Ameliyat da söz vermeyeceğim ama duruma göre miyomunu alırım dedi.Eğer ki saplı ise dedi. Ben miyomum saplı olsa da hoop doktorda seze yanda kesip alsa da kurtulsam diye dua ettim.

ve dev miyomum.

Canım bebeğim Batu

Korka korka titreye titreye girdim ameliyathaneye. O korkuma rağmen genel anestezi istemedim. Gözlerimi yummak istemediğim için, spinal anestezi oldum. Ve nihayet minik yavrum dünyaya geldi. Sesini duydum. Her bebek gibi ağladı. Bembeyaz yağlı yüzü.. Bir gördüm ve annelik hissim otomatik yükleme yaptı kalbime..Mutluydum. Ve sezaryen sırasında hep başımda duran genel anestezi doktoruna lütfen beni uyutma diye sürekli uyardım. Çünkü bebekten sonra 2 kadın doğum doktoru benim rahmime yapışık olan dev miyomu kazıyıp aldılar. Ameliyat tavan lambasında her şeyi görebiliyordum. Doktorların aralarında konuştuklarını duyuyordum. Karnımın bir o yana bir bu yana çekiştirilmesini hissedip, içimin dışına çıktığını hissediyordum. Bu durumları herkes hissediyor. Ve bazıları bu yüzden uyuşmadığını sanıp, panikleyip bağırarak uyumayı tercih ediyorlar. Dayandım. Bazen böyle içim akıp gidiyordu bayılacakmışım gibi. Beyin gücümle sakinlemeye çalışırken, anestezi doktoru sakinleştirici verince bana daha bir halsizlik, ve baygınlık hissi çöküyordu. Doktora bir şey demek istesem de konuşmaya halim kalmıyordu. Böyle böyle 1 saat 15 dakika kaldım ameliyathane de. Nihayet çıkış zamanı geldi çok şükür odama gittim. Ama odamda bebeğim yoktu kuvözde imiş. Doğum anında su yutmuş o yüzden almışlar. Sonra geldi emzirmeye çalışıyorum. Azıcık emince yoruluyor bırakıyor. Hemşire fark etmiş emzirme eğiti sırasında sık solunum yapıyormuş. Çocuk doktoruna söylemiş. 24 saat yoğun bakım bebek kuvözünde yattı. Akciğerlerine su kaçtığı için sıksık aspire ettiler. Sütümü sağarak verdik ilk gün. Yeterince beslenemedi. Serum yediği için mama yada su vermedim. Keşke verseydim. Ege gibi Batu da sarardı. Sarılığı çok geç geçti. Yüksek derecede olmasada bile. 8 bilirubin de geç beyazladı çocuk 2 buçuk ayımızı aldı. 2. Ayında bir daha özel bir test yapıldı sarılıkla ilgili. Uzun süren anne sütü sarığı falan dediler.

Ama hayatımda 5 kez ameliyat oldum. Ama ben bu seferki gibi bir gaz sancısı bilmiyorum. Yatamıyorum. Yatınca iç organlarım boğazıma doğru bir basınç yapıyor. İç sancımdan ölüyorum. Yattığım yerden kalkamıyorum. Doktor gez dedi yürü dedi. İlk günden başladım gez gez. 2. Gün hastanenin bahçesinde yarım saat yürüyüş yaptım. Yok böyle bir gaz. Azıcık gaz çıkıyor ama rahatlamak ne mümkün. 3. Gün gece neyse o şiddetli gaz sancısı da geçti.

Bende saçıma bantlar, Pier Cardin loğusa pijamaları, makyaj çantam falan. Güzel güzel resimler çekilmeyi hayal ederken ben. Darmadağın oldum.

Bebeğimde kuvözde doktor dedi ki bebekte üfürüm var dedi. Bir an içim gitti acıdan. Eyvah bebeğim engelli mi olacak diye çok koktum. Fakat ilerleyen zamanlarda çocuk kardiyojisine gittim ve bebeğim deki üfürüm kapanmıştı ve ciddi bir durum değildi. Rahat bir nefes aldık.

Hayatta 3 çocuk hayal edemezdim. Allahıma çok şükür ediyorum. Sağ salim sağlıklı bir bebeğim olduğu için. Her yattığı odaya girdiğimde bir bebek huzuru. Bir masumiyet.. Sonsuz huzur .. ve dinginlik hissi geliyor bana.  3 çocuklu olmak çok mutluluk verici. Yavrularımı çok seviyorum. Onlarla mutluyum. Ege , Nilsu ve Ahmet de Batu’yu çok seviyor. Eve huzur ve sevgi getirdi bebeğim. İyi ki gelmiş Batu Bebeğim. Onlar benim ve Ahmet’le bizim eserimiz. Bizim genlerimiz. Diliyorum ki Allah’dan çocuklarım önce  kendilerine sonra bizlere ve ülkemize ve dünyamıza faydası olan mutlu bireyler olur inşallah. Şu anda evde doğum iznindeyim. Gündüzüm gecem çocuklarıma yemek yapmak, onların ve bizim yaşam alanımız olan evimizi temizlemek, onların kıyafetlerini yıkamak ve ütülemek, onlarla ilgilenmek konuşmak resim yapmak, Ege’nin okul hayatını takip etmekle geçiyor. Yaşam hedeflerim.. Canlarım. Mutluluk sebeplerim… Çocuklarıma ve tüm çocuklara sağlıklı, mutlu başarılı yıllar diliyorum.

annem ve kardeşimle

çocuk misafirlermiz kuzenler

Babane, amca yengemiz  ve Begüm

çocuklarımın evdeki ilk resmi

Doğumdan sonra annem ve ben